utworzone przez audyt-bhp.pl | paź 19, 2017 | Warto wiedzieć
W lipcu weszła w życie ustawa z 21 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej. Zmienia ona zasady wydatkowania środków finansowych przeznaczonych na cele ochrony przeciwpożarowej.
Zgodnie ze zmienionym art. 38 ust. l ustawy o ochronie przeciwpożarowej zakłady ubezpieczeń są obowiązane przekazywać Komendantowi Głównemu Państwowej Straży Pożarnej 10% sumy wpływów uzyskanych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia od ognia na uzasadnione potrzeby jednostek ochrony przeciwpożarowej, w szczególności na zapewnienie gotowości bojowej tych jednostek, budowę i modernizację obiektów strażnic, badania naukowe i działalność racjonalizatorską w zakresie bezpieczeństwa pożarowego i przeciwdziałania innym zagrożeniom, a także propagowanie bezpieczeństwa pożarowego. Oznacza to więc, że wszystkie środki pochodzące od zakładów ubezpieczeń trafią najpierw do Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.
Z kolei zgodnie z nowym ust. 2 tego wymienionego wyżej przepisu środki finansowe, o których mowa w ust. l, Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej przekazuje w wysokości:
- 50% – ochotniczym strażom pożarnym;
- 50% – jednostkom ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1-5 i 8 ustawy (jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, jednostki organizacyjne Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej, zakładowa straż pożarna, zakładowa służba ratownicza, gminna zawodowa straż pożarna, powiatowa [miejska] zawodowa straż pożarna, terenowa służba ratownicza oraz inne jednostki ratownicze).
Podstawa prawna:
- ustawa z 21 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej [Dz.U. poz. 1169).
utworzone przez audyt-bhp.pl | lip 26, 2017 | Warto wiedzieć
Członkowie rodziny osoby ubezpieczonej, która zmarła na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, mają prawo do jednorazowego odszkodowania. Jeżeli jednak choroba zawodowa nie była co najmniej współprzyczyną śmierci pracownika, członkowie jego rodziny takiego odszkodowania nie otrzymają.
W sprawie rozpoznanej przez Sąd Najwyższy w wyroku z 5 lutego 2013 r., sygn. akt II UK 189/12, żona zmarłego górnika domagała się od ZUS przyznania odszkodowania w związku z chorobą zawodową męża, spowodowana pracą w pyle węglowym. Już za życia górnika lekarze rozpoznali u niego rozedmę płuc, a po jego śmierci państwowy powiatowy inspektor sanitarny rozpoznał u niego pylicę płuc. Jednak lekarz-orzecznik ZUS uznał, że nie ma związku pomiędzy śmiercią górnika a pylicą – stwierdzoną chorobą zawodową. W konsekwencji ww. orzeczenia ZUS odmówił wypłaty jednorazowego odszkodowania dla wdowy.
Związek między chorobą zawodową a śmiercią
Sprawa na skutek skargi żony zmarłego trafiła do rozpoznania do sądu. Sąd rejonowy uznał odwołanie żony górnika za bezzasadne i je oddalił. W uzasadnieniu wyroku sąd powołał się na opinię lekarza pulmonologa – wynikało z niej, że zmarły cierpiał na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, niewydolność oddechową. Ponadto biegły stwierdził, że u zmarłego rozpoznano pośmiertnie chorobę płuc, ale stwierdzona pośmiertnie pylica płuc nie mogła spowodować śmierci górnika i nie stanowiła ani przyczyny, ani współprzyczyny jego śmierci. Z opinii biegłego lekarza wynikało także, że przyczyną śmierci była niewydolność oddechowa spowodowana przewlekłą chorobą płuc, na którą górnik cierpiał za życia. W rezultacie sąd rejonowy oddalił odwołanie żony górnika, podkreślając, że może ona próbować uzyskać jednorazowe odszkodowanie z tytułu uznania za chorobę zawodową przewlekłego zapalenia płuc, na które cierpiał mąż za życia.
Wyrok sądu rejonowego utrzymał w mocy sąd okręgowy. Kobieta złożyła skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego od wyroku sądu drugiej instancji. Sąd Najwyższy orzekł, że jeżeli pylica płuc – choroba zawodowa stwierdzona po śmierci górnika – nie stanowiła współprzyczyny jego śmierci, to wdowa po nim nie ma prawa do jednorazowej rekompensaty z tytułu śmierci członka rodziny na skutek choroby zawodowej. Sąd Najwyższy orzekł, że pylica płuc u zmarłego górnika nie była w stadium zaawansowanym, dlatego nie mogła stanowić ani przyczyny, ani współprzyczyny jego śmierci.
Kto ma prawo do jednorazowego odszkodowania
Jednorazowe odszkodowanie przysługuje osobie ubezpieczonej, która na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Odszkodowanie to przysługuje w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Jednorazowe odszkodowanie przysługuje także członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.
Jeżeli do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest tylko jeden członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, przysługuje ono w wysokości:
- 18-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawnionymi są małżonek lub dziecko;
- 9-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawniony jest inny członek rodziny.
Podstawa prawna:
art. 11-15 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych [tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 1242 ze zm.]
Aneta Mościcka
dziennikarz, prawnik,
specjalista w zakresie prawa pracy
Źródło: „BHP w firmie” – Wydawnictwo Wiedza i Praktyka sp. z o o.
utworzone przez audyt-bhp.pl | cze 11, 2016 | Dokumentacja
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w paragrafie 41 określa jak powinna wyglądać i co zawierać w swojej treści instrukcja stanowiskowa:
Pracodawca ma obowiązek w swoim zakładzie pracy wyposażyć stanowiska pracy w odpowiednie instrukcje stanowiskowe BHP. Pracownicy powinni zapoznać się z ich treścią i korzystać z nich podczas wykonywania zadań. Instrukcje BHP stanowiskowe w treści powinny zawierać:
- opis stosowanych w przedsiębiorstwie procesów technologicznych oraz sposobów wykonywania prac związanych z zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników,
- opis obsługi maszyn i innych urządzeń znajdujących się w zakładzie,
- objaśnienie sposobów postępowania z materiałami i substancjami szkodliwymi i niebezpiecznymi dla zdrowia pracowników,
- zasady i etapy udzielania pierwszej pomocy.
Instrukcje stanowiskowe powinny określać czynności, które należy wykonać przed rozpoczęciem pracy na danym stanowisku. Następnie w instrukcji należy opisać zasady i sposoby prawidłowego i bezpiecznego wykonania danego zadania oraz czynności, jakie pozostaną do wykonania po jej zakończeniu. Szczególną uwagę należy zwrócić na opis działań, jakie należy podjąć w sytuacji awaryjnej stwarzającej zagrożenie dla życia lub zdrowia pracownika.
Zadzwoń do nas/lub napisz:
793 033 937
726 829 306
biuro-audyt-bhp@wp.pl
biuro.audyt.bhp@gmail.com
